ماهیت گردشگری

گردشگری به عنوان یک پدیده اجتماعی-اقتصادی شامل فعالیت ها و تجربیات گردشگران و بازدیدکنندگان دور از محیط خانه خود است و توسط صنعت سفر و گردشگری و مقصد میزبان خدمات ارائه می شود. مجموع این تجربه فعالیت و خدمات را می توان به عنوان یک محصول گردشگری در نظر گرفت.

سیستم گردشگری را می توان بر حسب عرضه و تقاضا توصیف کرد. برنامه ریزی گردشگری باید برای ایجاد تعادل بین تقاضا و عرضه تلاش کند. این امر مستلزم درک نه تنها ویژگی ها و روندهای بازار، بلکه همچنین از فرآیند برنامه ریزی برای رفع نیازهای بازار است.

اغلب گردشگران از بازارهای تولید کننده اصلی به عنوان طرف تقاضا شناسایی می شوند. سمت عرضه شامل کلیه امکانات، برنامه ها، جاذبه ها و کاربری های طراحی شده و مدیریت شده برای بازدیدکنندگان می باشد. این عوامل سمت عرضه ممکن است تحت کنترل شرکت های خصوصی، سازمان های غیرانتفاعی و دولت باشد. اشکال جدید و نوآورانه مشارکت نیز برای تضمین توسعه پایدار و مدیریت منابع مرتبط با گردشگری در حال تکامل هستند.

طرف عرضه و تقاضا را می‌توان با جریان‌های منابعی مانند سرمایه، نیروی کار، کالا و هزینه‌های توریستی به مقصد، و جریان‌های بازاریابی، تبلیغات، مصنوعات گردشگری و تجربیات از مقصد به سمت گردشگر مرتبط دانست. منطقه

علاوه بر این، ممکن است برخی از هزینه‌های توریستی از طریق بازگرداندن سود سرمایه‌گذاران خارجی گردشگری و پرداخت کالاها و خدمات بهبود یافته به گردشگران در مقصد، به مناطق مولد بازدیدکننده سرازیر شود. حمل و نقل ارتباط مهمی را هم به مقصد و هم از مقصد ایجاد می کند.

برای اهداف برنامه ریزی، اجزای اصلی که سمت عرضه را تشکیل می دهند عبارتند از:

روش های مختلف حمل و نقل و سایر زیرساخت های مرتبط با گردشگری.

اطلاعات گردشگری.

بازاریابی و تبلیغات.

جامعه جوامع در منطقه مقصد بازدیدکننده.